refleksologia

Ռեֆլեքսոլոգիան հիմնված է այն գաղափարի վրա, որ մաշկի մակերեսին գտնվում են էներգետիկ կենտրոններ, որոնք սերտորեն կապված են օրգանների և մարմնի մասերի հետ: Ռեֆլեքսոթերապիա (լատինարեն՝ «reflexus» — reflexus ու հունարեն՝ «therapis» – բուժում. հոմանիշ՝ ռեֆլեքսային թերապիա), բուժական եղանակների և մեթոդների ընդհանուր անվանում է, որոնք հիմնված են մարմնի մակերեսի, նյարդային վերջավորություններով հարուստ որոշակի գոտիների (այսպես կոչված, կենսաբանորեն ակտիվ կետեր) մեխանիկական, ջերմային ու այլն գրգռման վրա:
Դեռևս մեր հեռավոր նախնիները տեսնում էին, որ մարմնի որոշակի հատվածի վրա պատահական ազդեցության դեպքում՝ հարված, այրվածք, ցավը հաճախ նվազում է և տարբեր հիվանդությունների ընթացքը հեշտացվում է: Այդ դեպքերին հազարամյա դիտարկումների միջոցով աստիճանաբար ի հայտ է ի օրգանիզմի որոշակի կենսաբանորեն ակտիվ կետերի վրա նպատակաուղղված բուժական ազդեցության մի ամբողջ համակարգ՝ «Չժեն — Ցզյու թերապիա» (չինական խոսքերից՝ ասեղ ու այրում)։ Բուժման այս մեթոդը լայն տարածում է ստացել Արևելքում, հատկապես Չինաստանում, Ճապոնիայում, Կորեայում և Վիետնամում, որտեղ ձևավորվել են ասեղնաբուժությամբ ու այրման իրենց ուղղությունները: 5 հազար տարվա ընթացքում բուժման մեթոդը փորձարկվել է միլիոնավոր հիվանդների վրա՝ ապացուցելով իրեն բարձր արդյունավետությունը։ Ժամանակակից բժշկությունը գիտության ու տեխնիկայի ժամանակակից նվաճումների շնորհիվ զգալիորեն հարստացրել և վերափոխել է ասեղի ու օշինդրի սիգարայի բուժման հնագույն մեթոդը, տալով նրան նոր անուն՝ ռեֆլեքսոթերապիա: Այս անունը հավաքել է ինքնին մարդու մարմնի կենսաբանորեն ակտիվ կետերի ու ռեֆլեքսոգեն գոտիների վրա ազդեցության մի շարք բուժական մեթոդներ ու եղանակներ ասեղների (ակուպունկտուրա), մատների կամ հատուկ մերսման սարքերի (ակուպրեսուրա), արտեմիսից պատրաստաց ծխող սիգարների կամ դրանց ժամանակակից ապարատային անալոգների (թերմոունկտուրա) օգնությամբ: Ակտիվ կետերի վրա ցրտի ազդեցությունը ստացել է կրիոթերապիա, էլեկտրական հոսանքով՝ էլեկտրապունկտուրա, իսկ լազերով՝ լազերոպունկտուրա անվանումները։ Ազդեցության համար օգտագործվում են մագնիսական դաշտեր, տարբեր սպեկտրի լույս, ուլտրաձայնը, կետում ներարկում են դեղեր, դնում տզրուկներ (տզրուկաբուժություն) և խայթում մեղուներ (ապիտերապիա)։ Եվ դա մարմնի ակտիվ կետերի ու գոտիների վրա ազդեցության ոչ բոլոր միջոցներ են: Կախված այն տեղից, որի վրա է արվում ազդեցությունը, տարբերում են կորպորատիվ (երբ ազդում են դեմքի, մարմնի ու վերջույթների կետերի վրա), աուրիկուլյար (ազդում են ականջի կետերի վրա), Սու-Դժոկ (ազդում են դաստակի ու ոտնաթաթի կետերի վրա) թերապիա: Նշված բոլոր մեթոդներում բուժական ջանքերի կիրառման հիմնական վայրը ակուպունկտուրայի կետերն են: Ժամանակակից անատոմիական-ֆիզիոլոգիական պատկերացումներով ակուպունկտուրայի կետը՝ 10 քառակուսի միլիմետր մակերեսով մարմնի սահմանափակ տարածք է, հատուկ նյարդային վերջավորությունների ընկալիչների մեծ խտությամբ: Այս կետը կարող է տեղադրվել է տարբեր խորության վրա՝ մաշկի մակերեսից մինչև վերոսկր: Հետաքրքիր է, որ ակուպունկտուրային կետում արագացած է նյութափոխանակությունը, այս գոտու հյուսվածքները բնութագրվում են արյան շրջանառության և ավիշների հոսքի բարձրացմամբ, թթվածնի ավելի ակտիվ կլանումով, հորմոնների ու ացետիլխոլինի ավելացումով, ճնշման նկատմամբ գերզգայունությունով և այլ առանձնահատկություններով: Ըստ հյուսվածքաբանական հետազոտությունների, ասեղնաբուժությամբ կետի շուրջ մաշկը ավելի բարակ է, մաշկի տակ է գտնվում բարդ կառուցվածք ունեցող անոթային ցանց, որը հյուսված է նյարդային մանրաթելերով: Ակուպունկտուրային կետում էլեկտրական մաշկային պոտենցիալը նույնպես տարբերվում է շրջապատող հյուսվածքներից, այն ավելի բարձր է, իսկ այս գոտում մշտական էլեկտրական հոսանքին դիմադրությունը ավելի ցածր է: Բացի այդ, առողջ մարդու ակուպունկտուրայի կետերի բիոէլեկտրական ու ջերմային բնութագրերը տարբերվում են այդ կետերի համապատասխան բնութագրերից հիվանդի մոտ: Նախքան առաջարկել ռեֆլեքսոթերապիան, պետք է իրականացվի հիվանդի ամբողջական կլինիկական հետազոտությունը ու ճշգրիտ ձևակերպվի կլինիկական ախտորոշումը: Բուժման անհատական պլանավորման համար կատարվում է հատուկ ախտորոշում ակուպունկտուրային կետերի օպտիմալ համադրությունը որոշելու համար՝ կլինիկական (զննում և հարցում) և գործիքային (պուլսային ախտորոշում և էլեկտրապունկտոմետրային զննում) հետազոտություն — ասեղնաբուժությամբ կետում էլեկտրական մաշկի դիմադրության կամ ցուցանիշների չափման միչոցով:
Ռեֆլեքսոթերապիայի առավելությունը նրա անվտանգությունն է։ Մարդու օրգանիզմի հիմնական ֆիզիոլոգիական գործառույթները ակուպունկտուրային ազդեցությամբ չեն խախտվում: Այնուամենայնիվ, ռեֆլեքսոթերապիայի օգտագործման ազդեցությունը շատ բարձր է ու արագ: Ռեֆլեքսոթերապիան կիրառվում է բժշկության բազմաթիվ ոլորտներում, մասնավորապես նյարդաբանության, թերապիայի, մանկաբուժության, ակնաբուժության, օտորինոլարինգոլոգիայի, ստոմատոլոգիայի, մանկաբարձության և գինեկոլոգիայի, հոգեբուժության, նարկոլոգիայի, անեսթեզիոլոգիա մեջ: Առավել հաճախ ռեֆլեքսոթերապիան օգտագործվում է վեգետատիվ-անոթային համակարգի խանգարումների, նևրոզների, փսիխոգեն բնույթի սեռական խանգարումների, էնուրեզի, կակազության, նեվրալգիայի, ուղեղի արյան շրջանառության խանգարման, գանգուղեղային վնասվածքների, ծխախոտ ծխելու, գիրության ժամանակ: Կարծում են, որ ռեֆլեքսոթերապիան առավել արդյունավետ է առավելապես ֆունկցիոնալ բնույթի հիվանդությունների բուժման համար, որոնք պայմանավորված են այս կամ այն օրգանների կամ համակարգերի ֆունկցիայի նյարդային մեխանիզմների կարգավորման խանգարումներով: Միևնույն ժամանակ, բուժման այլ մեթոդների հետ միասին ռեֆլեքսոթերապիան կարող է արդյունավետ լինել նաև մի շարք այլ հիվանդությունների և համախտանիշների դեպքում։

Ռեֆլեքսաախտորոշում
Ռեֆլեքսաթերապիա
Բդելոթերապիա
Ապիտոքսինոթերապիա